اعلام حريق

1- اعلام حريق متعارف

همانطور که از اسم گذاري اين بر مي آيد، سيستم اعلام حريق متعارف ( Conventional Fire Alarm ) ساليان سال مورد استفاده بوده است و همچنان مرسوم ترين روش اجرايي براي اين سيستم هاست است . در اين حالت يک جفت سيم به تابلو اعلام حريق مي آيد که حاصل کليه سيم کشي هاي اعلام حريق در ساختمان است. مهم ترين ويژگي سيستم هاي متعارف توانايي نمايش هشدار در زون مورد نظر در تابلو هشدار اعلام حريق است. زون همان طبقه بندي نقشه سيستم هاي اعلام حريق مي باشد که معمولا با طبقه بندي طبقات هر ساختمان يک زون تعريف مي گردد.

بنابراين در اعلام حريق نگهبان با بازکردن تابلو هشدار متوجه ناحيه خطر خواهد شد. در صورتي که سيستم خودکار تنظيم شده باشد در اين مواقع هم با آتش نشاني تماس حاصل خواهد شد و به صورت خودکار تمهيدات از پيش تعيين شده فعال مي گردند تا آتش خاموش شود. ضمنا بسته به اينکه از چه نوع حس گري در اين سيستم استفاده شده، پيام خطر با فاصله زماني مشخصي به سامانه مرکزي مبادله خواهد شد.

2- سيستم اعلام حريق آدرس پذير

تفاوت مهم اعلام حريق متعارف و آدرس پذير در مشخص کردن دقيق محل خطر در سيستم اعلام حريق آدرس پذير است. به نوعي که در اين سيستم آشکار ساز و حس گر و شاسي دقيقا محل خطر را به صورت هشدار به سامانه مرکزي منتقل خواهند کرد و بسته به سرعت عمل دتکتور اين پيام به سامانه منعکس مي گردد. براي کسب اطلاعات بيشتر پيرامون اين دوسيستم و هزينه انها وارد لينک نصب اعلام حريق شويد.

منبع : رهاورد نيرو